Fun Fact: Bohater przedostatniego wpisu, Dale Ellis, zrobił w swojej karierze jeszcze coś, o czym nie wspomniałem poprzednim razem – ustanowił rekord NBA pod względem wzrostu średniej punktowej z sezonu na sezon, który w jego przypadku, pomiędzy rozgrywkami 85/86 a 86/87, wyniósł 17.8. O ile mi wiadomo, ten wynik pozostaje rekordem. O ile mi wiadomo, wicerekordzistą w tym względzie jest od sezonu 89/90 Tony Campbell.
Campbell nie potrafił udowodnić swojej przydatności przez pierwsze pięć sezonów w NBA, spędzonych w Detroit i Los Angeles (jego średnie w tym czasie to 6.4 PPG i 12.9 MPG). Na Wikipedii piszą, że został potem wybrany przez Minnesotę w expansion drafcie, ale tak naprawdę podpisał z nimi latem 1989 czteroletni kontrakt jako wolny agent i wtedy właśnie – co zrozumiałe w sytuacji, kiedy jego czas gry potroił się w porównaniu z rozgrywkami 88/89 – zaliczył swój 17-punktowy progres strzelecki (z 6.2 PPG do 23.2 PPG).
2 lutego 1990 roku zapewnił beniaminkowi z północy Stanów największy sukces sezonu, prowadząc ich do wygranej z Celtics. Trafił 10 wolnych w ostatnich 90 sekundach, zabezpieczając prowadzenie, które zresztą sam dał Minny trafiając z gry chwilę wcześniej. Łącznie miał 44 punkty, co przez jeszcze 15 lat miało być rekordem klubu.
Niestety łatki dobrego strzelca w słabej drużynie (i niezbyt przydatnego poza zdobywaniem punktów) się nie pozbył, bo gdy po trzech latach przeszedł do Nowego Jorku (zresztą już po tym, jak stracił miejsce w pierwszej piątce Wolves, którzy swojego niedawnego lidera opchnęli za drugorundowy pick), znów został przyklejony do ławki, w styczniu 1994 roku zostając oddanym do Dallas (w zamian przyszedł Derek Harper, z którym Knicks awansowali do Finałów) i kończąc karierę w NBA po sezonie 94/95 spędzonym w koszulce Cavaliers.
Najbardziej „fun” jest jednak „fact”, że Tony skończył to samo liceum co David Stern (i gość, który wymyślił „Lostów”)
NBA 90s blog 