NBA 90s blog

Fun Fact: Klasyczny role player, który przetrwał zmianę reżimu w Heat w połowie lat 90 (a nawet przetrwał zwolnienie, bo jak tylko przestał być zawodnikiem Miami w 1999, został na kolejne 14 lat asystentem trenera). Jego wiecznie ograniczona rola w rotacji sprawia, że nie ma za bardzo o czym pisać w kwestii chwalebnych momentów jego kariery, za to przychodzą mi do głowy dwa jej najgorsze momenty…

Pierwszy to z pewnością udział w burdzie w trakcie drugiego meczu pierwszej rundy playoffs 1994 z Atlanta Hawks. Poniżej jej zapis, Askins to ten łysy gość w pełnym dresie (idealna stylówka do odegranej roli), który najpierw przydusza Adama Keefe’a, a pod koniec ma solówkę z Dougiem Edwardsem…

Askins był najsurowiej ukaranym uczestnikiem bójki (zawieszenie na 3 mecze i 15 tysięcy dolarów kary), surowiej nawet niż jej prowokator, Grant Long, który złapał za gardło Duane’a Ferrella i niczym judoka rzucił o parkiet swoim własnym asystentem trenera, Alvinem Gentrym, kontuzjując mu nadgarstek.

Choć pewnie Askinsowi bardziej wstyd za swoją postawę w spotkaniu z 76ers, rozegranym w grudniu 1994, w którym – pomimo reputacji świetnego defensora – pozwolił, wespół z innymi kolegami z obwodu Heat, rzucić 53 punkty nikomu innemu jak niejakiemu Willie’mu Burtonowi rzucić 53 punkty (jedyne co zdziałał w tamtym meczu to złapanie 6 fauli – taką ich liczbę podaje ten artykuł w odróżnieniu od 5 przewinień widniejących w box score na Basketball Reference – w 11 minut gry).

(PS: O wpis na temat Askinsa prosił Piotr Zarychta.)