Fun Fact: Można się śmiać z Jeffa Rulanda, że wygląda jak twój wujek, ale trzeba pamiętać, że w pierwszej połowie lat 80 był jednym z najlepszych młodych centrów w NBA – oto statystyki z jego 2, 3, 4 i 5 sezonu w NBA:
82/83: 19.4 PPG, 11.0 RPG, 3.0 APG, 55.2 FG%
83/84: 22.2 PPG, 12.3 RPG, 3.9 APG, 57.9 FG%
84/85: 18.9 PPG, 11.1 RPG, 4.4 APG, 56.9 FG%
85/86: 19.0 PPG, 10.7 RPG, 5.3 APG, 55.4 FG%
W 1984 i 1985 został wybrany do Meczu Gwiazd. Niestety na początku lutego 1985 roku zaczęły się jego problemy z kontuzjami i Ruland wypadł z gry powracając dopiero w playoffach (w All-Star Game zastąpił go inny biały center, Bill Laimbeer). Niestety ciągły ból kolan sprawił, że po rozegraniu tylko 30 spotkań w kolejnych rozgrywkach i ledwie 5 w sezonie 86/87 (który zaczął już jako koszykarz 76ers), Ruland został zmuszony do zakończenia kariery w wieku 28 lat. Pięć lat lizał rany i w 1991 roku – już po przejściu operacji mikrozłamań, która dopiero zdobywała w tamtych czasach popularność – postanowił, jako 33-latek, spróbować znów swoich sił w NBA. Jego comeback został jednak zepsuty już po 13 meczach sezonu w wyniku jednej z najdziwniejszych kontuzji w historii ligi: kiedy czekał na klubowy autobus po meczu w Boston Garden, znikąd pojawił się wózek bagażowy, który wjechał w nogę Rulanda i zerwał mu ścięgno Achillesa, co podniosło i tak już okazały dorobek środkowego kończących karierę kontuzji. Udał mu się jeszcze jeden powrót – w sezonie 92/93 zagrał 11 meczów dla Detroit Pistons zdobywając 12 punktów, ale to było już wszystko na co było go stać.
Oczywiście nawet pamiętając o tym wszystkim, można się śmiać z Jeffa Rulanda, bo naprawdę wygląda jak twój wujek…
NBA 90s blog 