Fun Fact: Wiesz, że twoja etyka pracy jest do kitu, gdy, w krótkim, entuzjastycznym materiale na twój temat, ktoś wspomina o tym, że nie starasz się na treningach (dodanie potem, że, spokojnie, w meczach robi co trzeba, w ogóle nie czyni czerwieni zapalającej się lampki bledszą)…
Skacowany DC zaspał na pociąg do ligowej elity. Miał być najlepszym power forwardem w NBA (i to jeszcze zanim Charles Barkley i Karl Malone zakończyli karierę), ale skończyło się na paru przebłyskach z pierwszych sezonów (zanim do złego prowadzenia się i ogólnego bycia bucem dołączyły częste kontuzje), takich jak miano jedynego gościa, który zadunkował nad Shaquille’em O’Nealem (według Shaquille’a O’Neala)…
Dla mnie jednak bardziej adekwatny jest inny „zaszczyt”, na który zapracował sobie przez 15 sezonów w NBA (dużo, ale trzeba pamiętać, że w ostatnich dziesięciu swoich kampaniach występował średnio tylko w 43 meczach) – bycie nieoficjalnym rekordzistą pod względem aresztowań w trakcie czynnej kariery według bloga NBA Crime Library (w tym np. za oddanie moczu na środku zatłoczonej chińskiej restauracji).
NBA 90s blog 