Fun Fact: Po pierwszym sezonie w Dallas, Steve Nash został sklasyfikowany przez Sports Illustrated na 26. miejscu w NBA pośród point guardów (i 137 miejscu w całej lidze). Wśród graczy o lepszym wskaźniku „SI Player Rating Formula” byli m.in. Bimbo Coles, Eric Snow, Haywoode Workman czy Randy Brown. Ale prawda jest taka, że choć Nash dopiero zaczynał się rozkręcać, to sezon 98/99 miał faktycznie słaby, nawet jak na jego ówczesne standardy. Jako podstawowy rozgrywający Mavs (nie było trudno wywalczyć ten zaszczyt, skoro rok wcześniej rotacja point guardów w Dallas składała się z Roberta Packa, Khalida Reevesa i Kevina Ollie) trafiał tylko 36.3% rzutów z gry. To jego najgorszy wynik w karierze (nawet biorąc pod uwagę ten sezon, w którym nie w pełni zdrowia wystąpił dotąd tylko w 11 meczach i póki co trafia 36.7% rzutów), w której nigdy – poza tym sezonem i sezonem debiutanckim (gdy miał skuteczność 42.3%) – nie schodził poniżej 45.9%. Dość powiedzieć, że w całej karierze trafił jak dotychczas 49% swoich rzutów. Skąd więc te 36%? Polokautowy zjazd? I czy posłuchał wówczas własnej rady i porozmawiał ze specjalistami?
NBA 90s blog 
jeden z ‚naj’ overrated w ostatniej dekadzie jednak.
No dwie nagrody MVP to przesada, ale mało w historii ligi było tak właściwych ludzi na tak właściwym miejscu jak on w czasie drugiego epizodu w Phoenix. Zabrakło sukcesu drużynowego, żeby ten fakt unieśmiertelnić.
[…] Bryanta Reevesa? A może postawiliby na Damona Stoudemire’a, przez co zrezygnowaliby z wyboru Steve’a Nasha rok później (nie żeby Nash zagrzał u nich długo miejsca przy pierwszym podejściu, ale jego […]
[…] 9 i 15 wybór. Ten drugi mogli wykorzystać tak, jak to zrobili w rzeczywistości – na Steve’a Nasha – ale z pierwszy z nich, zamiast na Samakiego Walkera, przeznaczyć mogli np. na […]
[…] Marka Jacksona, bo chciał mieć klasycznego point guarda – mógł przecież postawić na Steve’a Nasha i mieć „7 seconds or less w domu” już w 1998 roku, kiedy to trenerem Bryłek był […]