Fun Fact: Tim Kempton to taki Brian Scalabrine dla średnio zamożnych. Rudy dryblas, który w grze miał tyle finezji, że aż dziwne, iż w kółko nie mówił „I am Groot”, ale udało mu się przez kilka lat zahaczać w składach drużyn NBA. O ile jednak na początku kariery – w trzech pierwszych sezonach (przeplecionych roczną przygodą z ligą włoską) – miał miejsce w rotacji swoich drużyn (a byli to, kolejno, Clippers, Hornets i Nuggets), tak później zaliczał już tylko role epizodyczne. W sezonie 1992/93 (czyli po kolejnej, tym razem dwuletniej przygodzie z ligą włoską) był czwartym wysokim wicemistrzów NBA, Phoenix Suns i występował po 5 minut w 30 meczach (ale w składzie playoffowym już się nie znalazł), ale ilość spotkań jakie zaliczał w kolejnych sezonach była już znikoma (kolejno: 13 – Hornets i Cavs, 0 – francuska, 3 – Hawks, 10 – Spurs, 8 – Magic i Raptors).
W rezultacie spuścizna Kemptona to michałki pozaboiskowe:
– w tekście Robesa Pattona z 1995 roku o modzie na tatuaże w NBA, Danny Ainge (który grał z naszym bohaterem w Suns) zdradził, że Kempton na pośladku wytatuowanego Diabła Tasmańskiego;
– w czasach gry w Charlotte, Kempton zjadł Whoppera jednym kęsem…
– technicznie poza boiskiem był także wtedy, gdy wziął udział w swojej najsłynniejszej akcji:
W takiej sytuacji nic więc dziwnego, że jego „highlight reel” na YouTube’ie wygląda tak:
Niehumorystyczne montaże nie są jednak dla Tima dużo bardziej łaskawe. Druga dostępna na YT składanka jego zagrań zawiera przybijanie piątek, poprawianie spodenek, dwa rzuty wolne, faul na Timie, kolejny rzut wolny, asystę do Rexa Chapmana, podkoszowe pudło i samobójczą dobitkę przeciwnika, zupełnie zwykły layup przyćmiony efektowną asystą Chapmana i jeszcze jedno dość zwykłe umieszczenia piłki w koszu:
Łaskawe niech mu będzie za to długie życie w zdrowiu czego Timowi, pracującemu od wielu lat jako komentator meczów Suns, życzę dziś z okazji 56. urodzin.
NBA 90s blog 
Wow, szacunek. Trudno uwierzyć, że istnieje karta Tima Kemptona w koszulce Suns, biorąc pod uwagę jego status i osiągnięcia. W każdym razie warto zauważyć, że dla Tima ewidentnie sezon regularny nie był zbyt ważny i stąd jego skromne osiągnięcia – jako że w playoffach notował średnie znacznie wyższe (7,3 pkt w stosunku do 4,5 na mecz). Nie można też zapominać, że w 1994 w barwach Cavs w serii z Bulls (0-3) zanotował 8,7 na mecz, w drugim meczu miał 16 pkt z ławki, a w ostatnim meczu wyszedł nawet w pierwszej piątce i ten mecz przegrali tyko trzema punktami. Może gdyby Tim miał nieco lepszy dzień – 4 pkt 2/9 z gry.
A propos tej serii z Bulls, to na swoim twitterze wynalazłem taką statystykę:
Rezerwowi, którzy w latach 90., w playoffowych starciach z Bulls zaliczyli mecz z 16 punktami, 5 zbiórkami i 2 przechwytami:
Clifford Robinson (1992)
Paul Pressey (1990)
Tim Kempton (1994)
Vinnie Johnson (1991)
Mark Aguirre (1990)
😉
Jak lubisz takie naciągane statystyki, to możesz lukać tutaj: https://twitter.com/mercymercyjk