Fun Fact: Mój ranking ulubionych obrońców, którzy przeszli z Nowego Jorku do Cleveland:
1. Gerald Wilkins
2. Walt Frazier
3. Iman Shumpert
4. J.R. Smith
5. Scott Brooks
Gerald Wilkins był członkiem tego składu Knicks, który miał na (póki co) 24 kolejne lata zrobić ze mnie fana drużyny z Nowego Jorku. Padł ofiarą wielkiego przemeblowania w MSG – mimo iż w playoffach 1992, Nowojorczycy zmusili Bulls do rozegrania siedmiu meczów, Pat Riley zrezygnował z usług aż 7 zawodników, w tym Wilkinsa, któremu dopiero co przyklejono łatkę „Jordan Stopper”. Nic dziwnego, że Gerald skończył w drugim najbardziej prześladowanym w postseason przez MJ’a klubie.
Wilkins nie był takim ofensywnym żywiołem jak jego brat, ale był lepszym defensorem niż Dominique. A w ataku wciąż oglądało się go przyjemnie…
Nie wzbijał się może zbyt często ponad przeciętność (choć jako drugoroczniak rzucał po 19 punktów w meczu), a kontuzja Achillesa po 2 latach gry w Cleveland pozbawiła go wszystkich fizycznych walorów, ale jeśli mierzymy sukces koszykarski występami w reklamach Nike, to był czas, kiedy Geralda doceniano.
NBA 90s blog 
[…] spowodowana zerwaniem Achillesa i późniejszym wypadnięciem dysku – de facto zakończyła wyróżniającą się karierę Geralda Wilkinsa. Trzeba jednak wspomnieć, że po 28 meczach w koszulce Vancouver Grizzlies w końcówce sezonu […]